Szczególne rodzaje pracy
TELEPRACA

 

Pracodawcy a pracownicy – dwa punkty widzenia na telepracę
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 9-11

mgr Karolina Pawłowska-Cyprysiak dr Katarzyna Hildt-Ciupińska Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca jest jedną z elastycznych form zatrudnienia, która daje szerokie możliwości świadczenia pracy, a jednocześnie może być narzędziem aktywizującym oddalone od rynku pracy grupy społeczne jak np. osoby niepełnosprawne. Instrument ten jednak jest niewystarczająco wykorzystywany przez pracodawców, pomimo tego, że dostrzegają oni jego zalety. Celem artykułu jest prezentacja wyników badań dotyczących określenia stanu wiedzy pracowników oraz pracodawców na temat telepracy i różnych aspektów z nią związanych. W tym celu przeprowadzono indywidualne wywiady pogłębione (IDI) w grupie 36 pracodawców oraz 20 pracowników, na podstawie opracowanego schematu. Wyniki wywiadów wskazują, że telepraca zarówno w opiniach pracodawców, jak i pracowników kojarzona jest głównie z telemarketingiem, a więc wykonywaniem pracy przez telefon i nawiązywaniem telefonicznej relacji z klientem. Niewielu respondentów zdefiniowało telepracę w sposób właściwy, zgodny z definicją.



Telepraca a życie rodzinne – o sztuce wyznaczania granic
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 12-15

dr hab. Jacek Gądecki Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie dr Marcin Jewdokimow Uniwersytet im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa dr Magdalena Żadkowska

Tekst opiera się na wynikach toczących się jeszcze pogłębionych badań etnograficznych. Dotyczą one gospodarstw domowych, w których co najmniej jedna osoba pracuje na zasadach telepracy. W artykule wskazujemy na wpływ telepracy na przestrzeń́ prywatną oraz na kształtowanie praktyk życia codziennego. Prezentujemy konsekwencje, jakie niesie ze sobą „powrót” pracy do domu dla samych telepracowników oraz dla członków ich rodzin. Opisujemy proces powstawania i utrzymywania granic między sferą prywatną, a sferą pracy, który – w opinii badaczy, jak i samych telepracowników – jest kluczowy dla zachowania równowagi między życiem prywatnym i zawodowym w przypadku pracy prowadzonej zdalnie z własnego domu. 



Przeciwdziałanie dysfunkcjom w telepracy – kontekst telepracownika
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 16-19

dr Marek Makowiec Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

W artykule, posiłkując się wynikami przeprowadzonych badań, opisano wpływ pracy zdalnej na człowieka, identyfikując dysfunkcje pojawiające się w trakcie jej świadczenia. Omówiony został – pokrótce, wpływ telepracy na ewolucję rodzimego rynku pracy. Poza tym zaprezentowano również zarys autorskiej metodyki identyfikacji utrudnień i dysfunkcji występujących w pracy zdalnej, która może być praktycznie wykorzystywana, jako narzędzie służące usprawnianiu organizacji telepracy i eliminacji pojawiających się wszelkich znamion dehumanizacji.

 



Crowdsourcing jako specyficzna forma telepracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 20-23

mgr Wioleta Klimaszewska mgr inż. Alfred Brzozowski Centralny Instytut Ochrony Pracy – Państwowy Instytut Badawczy

Rynek pracy podlega nieustannym przemianom związanym z rozwojem technologii i zmianami społecznymi. Pojawiają się na nim nowe zjawiska,  takie jak crowdsourcing, rozumiany tu jako pozyskiwanie i wykonywanie pracy z wykorzystaniem platform internetowych, uberyzacja pracy czy też coworking. Nowe formy pracy wiążą się z takim korzyściami, jak np. większa elastyczność rynku pracy, ułatwiony dostęp do usługodawców, obniżone koszty prowadzenia działalności gospodarczej.  Towarzyszą im także zagrożenia dotyczące osób wykonujących zlecone w ten sposób prace, przede wszystkim fizyczne i psychospołeczne, ze szczególnym uwzględnieniem stresu wynikającego z niepewności pracy. Crowdsourcing jest także zjawiskiem, którego aspekt prawny i społeczny  nie jest obecnie jasno rozstrzygnięty, co może generować problemy zarówno dla usługodawców, jak i usługobiorców oraz dla państwa.



Bezpieczeństwo informacji w telepracy oraz uwarunkowania bezpieczeństwa telepracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 24-26

dr hab. Mirosław Kwieciński, prof. nadzw. KAAFM Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego

Artykuł składa się z dwóch części. Pierwsza obejmuje zarys problematyki bezpieczeństwa informacji w ramach telepracy. Przedstawiono tu obszar aktywności pozwalający dokonywać wymiany informacji, podstawowe zagrożenia utraty informacji oraz sposoby przeciwdziałania oraz wykorzystanie możliwych zabezpieczeń.

Druga część odnosi się do problematyki szeroko nakreślonego bezpieczeństwa telepracy. Podobnie jak w pierwszej części przedstawiono podstawowe zagrożenia oraz sposoby przeciwdziałania uaktywnionym zagrożeniom  bezpieczeństwa pracy zdalnej.



Telepraca a zatrudnialność na współczesnym rynku pracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 27-29

dr Sylwia Wiśniewska Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie dr Kamil Wiśniewski Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach

Celem artykułu jest wskazanie znaczenia telepracy w rozwijaniu zatrudnialności na współczesnym rynku pracy. W opracowaniu przedstawiono główne wyzwania współczesnego rynku pracy. Zaprezentowano problemy definicyjne związane z pojęciem zatrudnialności oraz scharakteryzowano jego różne wymiary. Omówiono również istotę kompetencji pracowniczych i telepracy. Ponadto, określono znaczenie telepracy w kreowaniu zatrudnialności na współczesnym rynku pracy. W opracowaniu, wykorzystując metodę opisową, dokonano przeglądu literatury przedmiotu.



Humanizacyjne i dehumanizacyjne aspekty telepracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 30-32

dr hab. Bogusz Mikuła prof. nadzw. UEK Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie

Głównym celem artykułu jest wskazanie telepracy jako źródła dehumanizacji, przy czym przedmiotem zainteresowania jest przede wszystkim telepraca domowa. W artykule postawiono problem badawczy: czy przedsiębiorstwo lub innego typu instytucja, która oprze część lub całość swojej organizacji pracy na telepracy może być uznana za zdrową organizację? W tekście scharakteryzowano główne elementy telepracy, które negatywnie wpływają na telepracownika i jego rodzinę. Generalny wniosek brzmi, że telepraca domowa w obecnej postaci nie sprzyja tworzeniu zdrowej organizacji. W treści podano też kilka zaleceń humanizujących telepracę. Natomiast główne zalecenie jest takie, że pracodawcy i ich stowarzyszenia, pracownicy i organizacje chroniące ich praw, środowisko naukowe i sami telepracownicy powinni podjąć wszelkie działania, aby ucywilizować i zhumanizować pracę na zasadach telepracy domowej i mieszanych form pracy ją obejmujących.



Telepraca – zatrudnienie przyjazne rodzinie?
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2017 str. 32-35

dr Dorota Głogosz Zakład Problemów Rodziny Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych

Wiele projektów i programów promuje telepracę jako formę wsparcia na rynku pracy bezrobotnych opiekunów niesamodzielnych członków rodziny, zwłaszcza dzieci. Ale nie każdy może być telepracownikiem. Niezbędne są pewne cechy osobowości (samodyscyplina, umiejętność organizowania własnego czasu, konsekwencja, lojalności). Telepraca ingeruje w życie rodzinne i również negatywnie wpływa na sposób funkcjonowania gospodarstwa domowego. Ceną za samodzielną pracę bywa też długi czas pracy przy niewspółmiernie niskim wynagrodzeniu Telepraca to też zagrożenie wyizolowaniem ze środowiska pracy, a w rezultacie brakiem satysfakcji z pracy.

Programy rządowe wspierają telepracę m.in. dla bezrobotnych i długo nieobecnych na rynku pracy opiekunów niesamodzielnych członków rodziny. Jednak pracodawcy niechętnie oferują im taką formę pracy. Obawiają się, że nie będą w stanie sprostać obowiązkom związanym z pracą  bez nadzoru, wykonywanej pod presją pracodawcy i rodzinnych obowiązków.



Wymagania bhp na stanowiskach komputerowych - potrzeba zmian
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 10/2009 str. 18-21

Dr Inż. Agnieszka Wolska Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Postęp naukowo-techniczny ciągle zmienia warunki pracy na stanowiskach komputerowych oraz daje możliwości nowych zastosowań sprzętu komputerowego. W artykule omówione zostały te zmiany w świetle wymagań dyrektywy 90/270/EWG. Przedstawiono także propozycje zmian w zapisach tej dyrektywy.



Telepraca - aspekty psychospołeczne
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 10/2007 str. 12-14

Mgr Andrzej Najmiec Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca zmienia dwa zasadnicze aspekty pracy: czas i miejsce. Wraz ze zmianą tych właściwości zmienia się wiele aspektów środowiska społecznego i organizacyjnego. Niniejszy artykuł ma odpowiedzieć na pytanie: co zmienia się w środowisku telepracy i co sprzyja większemu zadowoleniu z telepracy i lepszemu samopoczuciu telepracowników.


Telepraca - nowe problemy prawne do rozwiązania
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 6/2007 str. 4-6

Dr Barbara Krzyśków, Dr Hab. Maria Konarska Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca jest formą organizacji i/lub wykonywania pracy, za pomocą technologii informatycznej, w związku z umową o pracę/zatrudnieniem, gdzie praca, która mogłaby być wykonywana w siedzibie pracodawcy, jest świadczona poza nią, na podstawie stałych zasad. W wyniku przeprowadzonej analizy sytuacji prawnej telepracownika wskazane jest konkretyzowanie praw i obowiązków stron stosunku pracy specyficznych dla tej formy organizacji pracy, a w szczególności zapewnienie bezpieczeństwa i higieny pracy, przede wszystkim w układach zbiorowych i w umowach o pracę.


Telepraca - lepiej w domu, czy w biurze?
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 3/2007 str. 6-9

Mgr Andrzej Najmiec, Dr Med. Bożena Kurkus-Rozowska Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca zwiększa szanse zatrudnienia osób niepełnosprawnych, starszych, kobiet w ciąży oraz młodych matek. W stosunku do tradycyjnego systemu organizacji pracy zmieniają się dwie zasadnicze właściwości pracy: czas i miejsce. Wpływa to na zmianę warunków pracy, komunikowania, kontroli itd. Jednym słowem, zmienia się prawie wszystko - poza pracownikiem. Jak oceniają telepracę sami telepracownicy - na to pytanie odpowie niniejszy artykuł.


Prawne aspekty telepracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 6/2005 str. 14-17

Dr Barbara Krzyśków Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca jest formą organizacji pracy, która coraz chętniej jest stosowana w stosunkach pracy zarówno przez pracodawców jak i pracowników. Powoduje to, że coraz częściej podejmowane są dyskusje na temat konieczności wprowadzenia zmian w prawie dostosowujących je do tej formy pracy. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy jest potrzebne już w chwili obecnej wprowadzenie zmian w prawie, czy też do prawidłowej organizacji telepracy wystarczy odpowiednie wykorzystanie już obowiązujących przepisów.


Telepraca osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy w Polsce
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2005 str. 14-17

Dr Nauk Med. Bożena Kurkus-Rozowska Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca to nowa forma organizacji pracy dająca szansę zatrudnienia, zwłaszcza osobom niepełnosprawnym ze znacznym stopniem niepełnosprawności, które nie mają szans zdobycia pracy na otwartym rynku pracy. Z przeprowadzonych badań wynika, że są to głównie osoby z ograniczoną mobilnością, dobrze wykształcone, mieszkające w dużych miastach. Wyniki badań mogą być wykorzystane w organizowaniu zawodowej rehabilitacji osób niepełnosprawnych, szkoleniach oraz tworzeniu przepisów prawnych.


Psychologiczne, społeczne i organizacyjne uwarunkowania telepracy
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 1/2003 str. 20-23

Mgr. Andrzej Najmiec Centralny Instytut Ochrony Pracy- Państwowy Instytut Badawczy

Telepraca jest nowym sposobem organizacji pracy, który rewolucjonizuje dwa zasadnicze aspekty struktury pracy: czas i przestrzeń. Jest wiele rodzajów telepracy. Do podstawowych zalicza się telepracę w domu, telepracę mobilną, telepracę opartą na samozatrudnieniu (np. SOHO - small office home office), centra telepracy oraz telepracę zamienną. W artykule autor stara się na podstawie przeprowadzanych badań odpowiedzieć na pytanie: jakie właściwości organizacyjne i społeczne oraz jakie cechy indywidualne pracownika warunkują sukces w telepracy.


Telepraca - szanse, korzyści, uciążliwości
"Bezpieczeństwo Pracy - Nauka i Praktyka" 5/2002 str. 21-25

Dr N. Med. Bożena Kurkus-Rozowska, Dr Hab. Maria Konarska Prof. Ciop Centralny Instytut Ochrony Pracy

Telepraca to nowa forma organizacji pracy, polegająca na uzyskiwaniu, przetwarzaniu oraz przesyłaniu informacji. Jest to praca o charakterze umysłowym, w coraz większym stopniu stwarzająca wysokie wymagania intelektualne i odpowiedzialność. Można im sprostać na dobrze zorganizowanym stanowisku, w optymalnych warunkach pracy, które są kształtowane zarówno przez czynniki środowiska materialnego jak i psychospołecznego. Telepraca jest korzystna ekonomicznie dla pracodawców, jednak niewłaściwie zorganizowana może stwarzać wiele uciążliwości dla pracowników.